Grenada dag 5, 03/12/2019 vrouedag

Vroeg vroeg is Ton al wakker, hy is lus vir swem vanoggend. Uit na die boei en terug. Dan nog die strand afstap na La Plywood. Bekka maak n lekker ontbytjie. Dis darem besonder as ons dogter vir ons kosmaak. 
Vandag is dit vrouedag. Rebekka en Janneke gaan vandag ma en dogter dag vat en Ton bly tuis vir “me-time”. Rebekka en Janneke gaan maak eers draai by die plaaslike koffie shop “Bella Milano”. Ons drink lekker Frappuchino’s en eet amandel koek. Die eerste keer dat vlieë ons pla op die eiland! Die paaie is baie nou en daar is geen gebrek aan slaggate nie. Die mense se ry vernuf is uitstekend en baie beleefd. Orals wag hulle vir mekaar om te ry. In die nou straatjie parkeer die mense ook nog, dan is daar skaars plek vir 1 kar om te passeer.
Die plaaslike supermark is IGA en laat mens baie dink aan ‘n Shoprite of selfs ‘n Spar. Hier is van alles en nogwat, uie, Papaja’s en Pomelo is baie groot. Die snuistery winkeltjies is almal maar dieselfde. Handdoeke, swembroeke, pette, armbandjies en swemtjalies. Janneke koop vrolike swemtjalie, dit het pynappels op. Lyk net so vrolik soos die Karibiese eiland. Ons ry weer terug huistoe om lekker middagete te maak met al ons bestandele wat ons by IGA gekoop het. Janneke sny die Stêrveug in skyfies en deel uit, dit is baie suur(eilanders het gesê dit is soet!). Maar ons wil mos alles probeer. Dirk kom elke middag tuis vir middagete. Dit is heerliik gesellig. Hy werk maar 5 minute van die huis af. Elke dag ry ons verby die hotel inwording waar ons skoonseun aan deel het. So spesiaal. Na middagete trek ons, ons swemklere aan en ry na die Grand Anse Beach. Die strand waar Dirk en Rebekka woon is die BBC strand ook genoem die Mourne Rouge. Grand Anse is die langste wit strand in Grenada. Hier huur ons 3 stoele en 2 sambrele en lê luilekker op die strand soos al die ander toeriste. Ons lyk kompleet soos toeriste, kort nog net die engelse hoedjie en rooi kleurtjie. Rebekka en Janneke stap deur die markie opsoek na krale. Die plaaslike bevolking wat hulle goedere verkoop lê in hangmatte op die stoepies. “You are welcome to look inside” kom die uitnodiging. Dit is warm en bedompig, elke stalletjie verkoop dieselfde, speserye, tjalies, strandsakke en handdoeke, armbandjies, hangerties en rastafariër snuisterye. Daar was selfs ‘n mus waar dreadlocks aan vas gewerk is. Kan my net voorstel hoe mense sal opkyk as ons daarmee tuiskom! Gelukkig het Janneke nog nie kontant getrek nie. Anders was die stalletjies nou heelwat leër. Die plaaslike drankie hier is “Ting”. Proe bietjie soos Lemon Scwhepps, minder skerp, en verfrissend. Janneke wil nou in SA dit begin verkoop omdat dit verfrissend is, maar nie te soet en natuurlik geen alkohol. Die aand speel ons Kegelbal by “Lavo Lanes”. Die buitekant lyk soos nagklub en ons is eers bietjie skrikkerig, maar ons gasheer en gasvrou stel ons vinnig gerus. “Looks can be deceiving”. Ons speel heerlik, drie stelle. Ons het groot fun. Dirkie wen die eerste rondte, Ton die ander twee. Dirk en Rebekka bestel lekker kos. Ons eet so tussen die spelery deur. Ton help Bekka met bietjie tegniek en skielik speel sy goed. Dit was vir haar Pa se hart...... In die laaste beurt van die laaste game gooi Janneke nog ‘n strike. Dit was ‘n lekker gevoel.
Tuis speel ons nog n Ticket to Ride rondte. Ons klim in vir ‘n welverdiende nagrus.
Ons is dankbaar vir die geleentheid om hier te wees.

Grenada dag 4, 02/12/2019 swem en winkels toe

Janneke slaap so goed en word eers die volgende oggend 8 uur weer wakker.
Rebekka is verbaas want sy het gedink ons gaan vandag al baie vroeg winkels toe kan gaan.
Die dag begin met swem, dis nou na bybellees en dergelike dinge. Ton het gaan swem in die see en probeer uitkom by die boei maar besef al te gou die fiksheidsvlakke is nie na wense. Meer belangrikste ons is op vakansie, so who cares...... Ons ry so teen 10 uur na die winkel waar mens snorkel “gear” koop en ons pas aan en maak lekker grappies met die personeel. Ons wil betaal maar nou soek hulle ons vliegkaartjies en ons paspoorte. Die vliegkaartjies het ons op email, maar nie die paspoorte nie, so ons moet maar later terugkom. Ons ry aan na die Esplanade Mall en dit is baie spesiaal want hier kom die groot skepe meer. Ons maak ‘n draai waar Kiekie se boot altyd gemeer het en as hulle daar stop, loop hulle rond in die “mall”. Ons loop in haar voetspore. Dis bietjie sentimenteel maar dis oulik vir ons. Ai, die kinders van ons wat so die wêreld toer en verken. Al werkende though! Ons besoek ook die Fort George aan die oorkant, die fort is egter verwaarloos, alhoewel die polisie dit nou gebruik. Die uitsig van hier is asemrowend en ons neem paar foto’s. Ons sukkel deur die verkeer terug na Dirk en Rebekka se huis, maar eers moet ons draai maak by die kwaai groente tannie. Ton stap saam Rebekka om groente te koop, kwaai tannies is vir hom ‘n groot uitdaging. Hulle kom daar weg met gratis avokado peer. Die Ton charm het duidelik gewerk. Na middagete wat Dirk saam met ons nuttig is Ton en Rebekka weer oppad om paar goedjies te koop. Onder andere die snorkel toerusting. Ton kry vir hom mooi nuwe swembroek gesponser deur Dirk en Rebekka. Hulle koop allerhande bestandele vir ‘n slaai gereg, Ton koop ‘n asblik vir Bekka se kombuis, Ton het ‘n FLOW simkaart maar die data werk nie, hulle gaan na die Flow winkel om die data konneksie details uit te sorteer. Janneke bly heerlik tuis, skryf die dagboek en rus uit van die stywe stap na die fort toe.
Die strand en die see is ‘n lekker uitkoms en ons stap weer later die middag af see toe. Ons swem met ons flippers en stap later na die restaurantjie om te hoor of hulle die aand oop is. Dit is immers maandagaand. Dirk het vanaand uitete saam met sy werk en ons gaan nuttig aandete by Plywoods, die idee was om die sonsondergang te bekyk maar daarvoor was ons weer te laat. Ons ontmoet ‘n Kanadese egpaar en ons gesels heerlik met hulle. Hulle is van Kanada, hulle kinders is by die huis en hulle is hier om immigrasie moontlikhede te ondersoek. Die vroutjie beweer hulle is goeie maats met die eienaar van La Plywood (hy het nog ‘n restaurant êrens naby). Beide ons dames bestel ‘cocktail’ drankies maar die kroeg het duidelik ‘n swaar hand met die alkohol en al gou begin ons baie ontspanne raak. Ons eet Fish taco’s en Ton eet ‘n Vis burger. Dit was baie lekker selfs ons chips was nie te versmaai nie. Rebekka en Janneke voel effens lighoofdig van die drankies, maar die stap terug huistoe doen wondere. By die huis speel ons natuurlik weer “ticket to ride”. Ons sukkel nog bietjie met die strategie van die game, ons bly verloor, gelukkig het ons goeie leermeesters. Dirk daag ook weer op teen 9h30. Die Suid-Afrikaners is lekker moeg en ons gaan kruip in.
Ons is die Here dankbaar.

Grenada, dag 3 Sondag 01/12/2019

01/12/2019.
Ons is al 3 uur wakker, ons poog om verder te slaap maar vir nie een van ons 2 wil die slaap kom nie. Ons lees boek, ons gesels, doen Bybelstudie. 5 uur sluip Ton uit om te gaan koffie maak. By ons 2de koppie koffie word die huismense ook wakker, hulle was blykbaar al 5 uur wakker, want ook vir hulle is dit vreemd om geluide in die huis te hoor wat hulle nie maak nie. Ons gesels, drink koffie, Dirk maak heerlike omelette. En ons stap af strand toe vir ‘n swem, daarna is dit stort en aantrek vir kerk. Teen 11 uur besoek ons die CSA op die St Georges University Campus. Ons sing te lekker alhoewel dit vir ons bietjie vreemde wysies is, daar is vandag nie ‘n preek nie, maar wel getuienisse wat gelewer kan word. 6 jongmense getuig voor die gemeente van hoe hulle tot geloof gekom het en hoe die Here in hulle lewens ingegryp het. Van die getuienisse was baie aangrypend en het ons laat besef dat die Here orals in verskillende mense se lewens ingryp. Een dametjie was eers ‘n lesbieër en sy het getuig hoe die Here haar laat sien het dat dit verkeerd is, maar sy het ook vertel van haar stryd om daarmee te breek en hoe dit nog steeds by haar spook. Sy het hele gedeeltes aangehaal uit Job en hoe die Here vir Job vertel hoe Hy alles in sy hand het (Job28). Sy het ook dele aangehaal uit Prediker 5.
Na die samekoms is ons terug huistoe om eers te gaan swem. Daarna koffie gedrink en so is ons weer reg vir die res van die dag. Ons dra stoele uit om buite te sit want Dirk gaan vir ons braai. Nou moet julle weet Grenada is baie warm, winters en somers. Dit koel nooit af nie. Meeste vertrekke het lugverkkoeling in die winkel in die kerk in die huis. As jy buite kom slaan die hitte jou vierkantig in die gesig. So om buite te braai teen 2 uur die middag is baie braaf. Behalwe vir die hitte, krioel dit buite van muskiete. Ons bewapen onsself met muskietweermiddel en Rebekka brand vir ons Sitronella kersies. So teen 2 uur daag hulle vriende op. Beide werk saam met Dirk, Pierre en Eduard. Ons gesels heerlik, drink plaaslike bier en koeldrank. Dirk braai Steak en Rebekka en Janneke maak slaai en braaibroodjies. Lekker Suid -Afrikaanse braai. Toe die vleis gaar is, verkas ons binne toe, maak die skuifdeur toe en eet binne in die koelte!
Ons is baie dankbaar vir die lugverkoeling. Na ete gesels ons nog heerlik aan tafel en ruil allerhande verhale met mekaar. Die eilanders vertel van hulle uitdagings en natuurlik vertel hulle van die werk en van familie wat nog in Suid-Afrika is. Nadat Pierre en Eduard weg is, is dit weer swemtyd vir ons. Ons speel hierdie keer lekker in die see met balle, die see is normaalweg soos een groot dam. Jy kan vêr in swem sonder om regtig in gevaar te wees. Veral hier by die BBC strand waar Dirk en Rebekka woon is die see heerlik kalm. Vanmiddag is dit egter ‘n uitsondering. Die water is wasig en die see maak selfs effense deinings en golfies. Maar nog steeds baljaar ons soos kindertjies in die water. Toe ons terugstap is dit allreeds donker. Maar Dirk gewapen met sy LCD flitsie lei ons weer veilig tuis. Alhoewel die see so naby is aan Dirk en Rebekka se tuiste het hulle geen see uitsig nie, maar hulle is wel tussen pragtige immergroen bosse. Omdat alles hier uit die grond uitbroei was hulle tuin ook vir lank soos ‘n oerwoud. Die tuindienste het dit egter al mooi skoon gemaak, maar die tuinrommel word later eers verwyder. Alles gebeur ook hier op slakkepas. Ton sê die mense is “easy going”. Daarom dat hulle geldeenheid ook ECDollars is! Die pad wat van die hoofpad lei na hulle huis is eintlik privaatpad. Die plaaslike mense gebruik dit om die strand te bereik, en naweke kom en gaan die mense deur hierdie roete. Dit veroorsaak ‘n effense irritasie. Die voetpadjie na die see word bemors en die enigste mense wat dit opruim is Dirk en Rebekka. Soms word die taak teveel en los mens dit maar. My ma sou gesê het “overal is er wat”. Alles lyk dus idillies, maar hier is ook maar probleme en frustrasies. Nadat ons in die see geswem het is dit altyd dieslefde roetine. Swemklere uit, stort, afdroog en smeer orals muskietafweermiddel aan. Dan is mens weer reg vir die dag, of in die geval nag want dit is al aand. Dirk stel ons voor aan ‘n nuwe speletjie met die naam:  Ticket to Ride, ‘n speletjie waar mens kompeteer om trienspore te bou tussen stede. Die server is die playstation en die games is op jou foon of ipad. Ons speel 3 rontes en geniet. Laat aand sien ons nog ‘n vuurwerk vertoning oor die top van die bome. Kort daarna klim ons in.
Ons is dankbaar vir ‘n besondere dag. Die Here gee baie om van te geniet

Daar waar die rooi kruis is, is waar die Uyse woon.

Grenada dag 2, 30/11/2019 aankoms

Saterdag 30/11/2019

Op die vliegtuig verstel ons, ons horlosies, London is 2 ure later.  Vroeg vroeg het ons op Gatwick geland. Dit was koud, was die 1e opmerking wat Janneke gemaak het. Ons is deur doeane, oulike komentaar gekry oor die 3poot pot, aangesê dat die tandepata buisie  eintlik onwettig is en ons is deeglik deursoek deur die beamptes. Moes selfs skoene en die belt afhaal. Gaan soek eers koffie winkel,  ons loop verby Jamie Oliver’s en besluit om op ons terugpad daar verby te gaan, Ton het ‘n Starbucks gesien en ons moet nou daarheen gaan.  Ons kry wifi om sosiale media by te hou. Starbucks was ‘n teleurstelling, ons het al lekkerder koffie gedrink. 

 Vanaf Gatwick vlieg ons met British Airways na Grenada.  Ons vlieg 10 uur die oggend.  Dit is ‘n 11 ure vlug, maar ons stop eers in St Lucia eiland.  Die tydverskil tussen London en die West Indiese eialnde is 4 ure.  Ons is dus 9 ure in die lug maar ons land 4 uur in St Lucia.  In St Lucia klim klomp mense af en daar klim weer paar mense op.  Die vliegveld is redelik klein en na ‘n tydjie vlieg ons weer verder na Grenada.  Grenada is 25 minute se vlieg verder en dit is ‘n hele gedoente om op te styg en te land op hierdie klein aanloopbane.  Ons het amper gedink die vliegtuig gaan nie sy stop kry op die Maurice Bishop International airport(in Grenada) nie.  Dit is nogal ongelooflik dat mens met ‘n Boeing 777 kan land op so klein vliegveld.  

Drie vlugte land tegerlykertyd in Grenada.  Twee kleiner vliegtuie en dan ons groot vlug.  Die klein doeane op die lughawe het moeite om ons almal te akkomodeer, dit neem ons ongevuur ‘n uur om hier deur te kom.  Sonder enige probleme want ons het immers Nederlandse paspoorte.  Maar al die tyd staan Dirk en Rebekka en wag vir ons in die hitte.  Wat ‘n heerlike weersiens.  Rebekka staan met balonne in die hand, blykbaar was daar ook ‘n plakkaat maar die het ons nooit gesien nie, verlore geraak in die lang wag en die drukkies en soentjies.  Dit is inmiddels al donker buite, maar ons twee Suid-Afrikaners is heeltemal gedisonriënteer, want dit is immers al 12 uur die aand in Suid-Afrika.  Ons het besluit om in Grenada elke dag te swem, dus is dit die eerste versoek aan ons gasheer en gasvrou.  Dirk en Rebekka woon in Morne Roug. Smal paadjies met baie verkeer, wat die tyd van Afrika in hulle het, neem ons na die Uyse se woonplek.  Heerlike groot huis met drie slaapkamers elkeen kompleet met sy eie badkamer.  Wat ‘n lafenis die huis het lugverkoeling.  Ons stap van die warmte binne in lekker koel vertrekke.  Rebekka het vir ons ‘n pragtige  bed opgemaak, seep en shampoes neergesit, skoon handoeke en waslappies lê reg om te gebruik.  Die bed lyk nou baie aanlokkelik.  Die huis het onlangs deur renovasie gegaan nadat hulle erge lekkasie beleef het.  Bo hulle woon mense met dieselfde uitleg, maar blykbaar het hulle pype ernstig gelek.  Hulle het dit nie agtergekom nie maar Dirk en Rebekka wel.  Dit het maande gevat om dit reg te maak, maar ons mag die vrugte pluk daarvan.  Mooi netjies uitgeverf en opgevrolik met ‘n voet kombersie.  Dit word nooit koud hier nie, dus is daar geen komberse op die bed nie.  Nadat ons, ons koffers neergesit het, soek ons eers swemklere, want ons moet gaan swem!  Ons stap af na die see toe, seker so 100 meter?  Selfs in die nagdonker lyk dit idillies.  En die water is warm, maar soos in lou warm.  So anders as ons koue Kaapse see.  Die seewater is baie sout en dit is ons eerste indrukke van die see.  Ons gesels en drink koffie eet beskuit en droëwors (wat 

ons ingesmokkel het).  Later besluit ons maar om te gaan slaap, aangesien dit reeds 4uur in die oggend is SA tyd.  En ons voel dit aan die lyf!  En hier is dit nog steeds 30 November.

Grenada dag 1 vertrek 29/11/2019

En so breek die dag uiteindelik aan!

29 November 2019, die dag waarvoor ons so lank gewag het, soveel beplan het en  so uitgesien het na, is uiteindelik hier.

Vroegoggend is ons al aan die gang dit is immers Black Friday by Fincom Cape Town.  Pryse is gesny met 45%.  Tussen al die opwinding deur pak Janneke nog die laaste goedjies, ‘n t-hempie vir Ton ‘n oefenbroekie vir Janneke, en moenie vergeet van die geskenkies in ons yskas nie!  Rebekka plaas nog haar laaste bestelling, sonbrand olie en kan jy glo Aromat Pringles!  Dit is definitief nie by Checkers beskikbaar nie, Janneke Google dit en sowaar Pick en Pay hou dit aan !.  Karike en Janneke ry in die Black Friday chaos van Checkers na Pick en Pay.  Laaste Aromat Pringles in Pick en Pay behoort nou aan ons, altans aan Dirk en Rebekka.   Tuisgekom, pak ons nog die laaste goedjies. Maryke kom groet gou en kort daarna is Ton ook tuis.  Daar is nou nie meer stop aan ons nie, ons wil nou weg.  Ons vlieg eers 8 uur, nou is dit 4 uur, koffers is gepak en toe onthou Ton hy moet sy nuwe bril nog optel!  Die oogarts het nog nie die bril gereed nie, hulle moes ‘n skroefie regmaak, maar hulle sal gou uitvind en terug bel.  Nodeloos om te sê dat ons toe op hete kole is.  Karike bring die goeie nuus, ons het ons target bereik by Fincom Cape Town.  Aan die Here al die eer!  Voorwaar God is vir ons goed.  

Spec Savers bel en ons is gepak en gesak soontoe, Ton kry sy bril en ons kan vertrek na die lughawe.  Ook maar goed want die verkeer is ontsettend besig en ons kruip, kruip tot op die R300.  Ons kom meer dan betyds op CT lughawe. Die tasse inboek loop glad.  Tas no 1, 22kg en tas no 2, 24kg.  Kon nie beter nie!  Julle moet verstaan ons dra Mayonaisse, blatjang en kruie saam by dosyne!  Ons kom maklik deur doeane met die driepoot pot, die sekuriteit is sommer trots daarop dat ons een uitvoer!  “I like it” merk hy spontaan op.

En toe is dit maar net 5 uur en nog 2 ure voor ons aanboord kan gaan.  Ons gaan sit by ‘n lekker restaurantjie en bel gou vir ma van den Berg wat vandag begin het met bestraling op haar oor.  Was heerlik om met haar te praat en te hoor hoe dit gaan. Die dokters is hoopvol dat hulle die kanker sal kan stop.  7 uur maak ons aanstaltes na die hek, maar al gou blyk dit dat British Airways nie baie haastig is om ons aanboord te kry nie.  8 uur gaan ons eers aan boord, en ons is eintlik verbaas dat ons nog steeds in Kaapstad is! Soveel ure en ons is nog niks verder nie.  Later hoor ons dat die BA personeel vasgevang was in die Kaapse verkeer en dit maak die hele vlug laat. Ons vertrek 8h45.  Ons vlug verloop verder. Kry lekker kos.  Ton drink Rooiwyn x2, maar hy het lanklaas alkohol gedrink, so skryf hy die blog bietjie onder die invloed. :)

Die ligte word afgeskakel, dis seker tyd om te gaan slaap op die vliegtuig. Dis 23h30 sast.......  

Ons kry darem geslaap, maar logies word ons heeltyd wakker, ons sit immers regop met baie geluide wat ons versteur. 

Op Cape Town International.

Karike laai ons af.

persies 46 kg altesaam

Driepoot pot en handbagaie

Ons vlug begin

Dag 28, die einde

11 Januarie 2019.

Ons laaste dag. Gaan die oppak en afpak, tent opslaan en afslaan baie mis. Maar die lewe gaan aan. Realiteit skop in.  Maar dit sal lekker wees om Karike en Nathi weer te sien. Het hulle ‘n hele maand laas gesien. Sal ook lekker wees om Maryke en Juan, as verloofde paartjie te sien.
Gister vra Theuns by Safari 4x4 vir Janneke of sy die ryery geniet het, sy antwoord onmiddelik”Ja baie, ek sal dit enige tyd weer doen”. En dit is so, dit was die grootste uitdaging en ervaring wat ons as egpaar saam gedoen het. Ons het hierdeur baie na mekaar gegroei maar ook baie nader aan die Here, jy besef dat elke kilometer wat ons aflê, elke oomblik van ons lewe is ons uitgelewer aan die genade van die Here. Alles raak baie besonders as jy so na die trip kyk, maar ook na die lewe. En orals waar ons kom en gaan kan en mag ons Jesus se lig laat skyn, en in vertroue op hom verder gaan.
                  

Hier by Travalia is ‘n mak bontebokkie, maar waarsku die man by Ontvangs ons, hy kan jou seermaak met sy horings as hy geirriteerd raak. Hier is ook ‘n Springbokkie. Lekker om so na aan die diere te kom.
Ton koppel weer battery, en ja lig bly nog steeds aan. Geen lang stoppe vir ons vandag nie.   Ons vertrek 6 uur en ons werk maar saggies, almal slaap mos nog, net om agter te kom die meeste Travalianers is al op en wakker en besig om reg te maak om te vertrek. Ons drink sommer drinking Yoghurt vir ontbyt.
Dit gaan voorspoedig op die pad. Die nuwe “air hawks” begin nou lekker werk. Ons ry 280km in een stuk, sonder om te stop en rus. Gewoontlik moes ons stop na 100 - 150 km. Ons eet by Wimpy in Laingsburg. Die pad vanaf Laingsburg is baie winderig. By Worcester kry ons egter stormsterk winde, Janneke raak vreeslik bang en toe ons stop vir petrol, toe wil sy nie verder ry nie. Ons reël met Maryke om haar te kom optel. Teen die tyd wat Juan en Maryke opdaag het die wind al heelwat meer bedaar. Ton ry met bagasie alleen verder.
En so eindig ons trip saam, op ‘n baie winderige noot !

Dag 27, amper tuis

Ton het nou al ‘n tyd lang navorsing gedoen oor “air hawk” sitplekke, dit is soos xtra kussinkie op jou motorfiets maar is met lug gevul wat jy kan op- of afblaas soos dit jou pas.  Die mense wat dit gebruik is baie entoesiasties oor die produk.  Aangesien ons in Bloemfontein is, en Bloemfontein ‘n stad is, neem ons aan jy kan dit ook hier kry.  Donderdagoggend is ons al 7 uur op die pad, eers probeer om Rebekka se lisensie op te tel. By die verkeersdepartement vertel die skoonmaker ons, ons is op verkeerde plek.  Ton en Janneke probeer die regte plek op ons gps soek.  Daar stop ‘n man langs ons(hy wag vir groen verkeerslig) hy groet ons vriendelik. Dit is niks vreemd nie, die meeste mense is ons goedgesind en almal groet ons.  Ons was onsuksesvol by lisenie kantoor, die kandidaat moet oorspronklike affidavit gee aan persoon wat lisensie wil kom afhaal namens kandidaat.  Rebekka het vir my brief ge epos, maar dit was nie voldoende nie.  selfs Janneke se gepleit by “Supervisor” het op niks uitgeloop nie.

Intussen het Ton rond gebel vir “air hawks”, maar Bloemfontein ken nie van nie.  Ons ry polisiestasie toe, heeltemal anderkant die dorp uit in teenoorgestelde rigting.  Toe Jaco die adjudant vir Janneke sien toe sê hy “Hi ek het julle gegroet vanoggend”. My wêreld dit is die man wat by die verkeerslig gestaan het ! Ons het meer sukses met hom, hy oorhandig sertifikaat aan Janneke, toe sy buite kom toe wys Ton vir haar 👍🏻 dat hy ook reggekom het met “airhawks”.  By Safari 4x4.  Ons ry soontoe en die verkoopsman en sy vrou is so gaaf. Hulle installeer toe sommer vir ons die hele affêre.  En ons kry nog koffie op die koop toe!

Beide middeljarige mense en beide motorfiets ryers!  Ons vertrek 10h10 uit Bloemfontein oppad na Beaufort Wes.  Ons moet gewoond raak aan ons nuwe sitplekke.  Janneke se stuitjie het gister seer gekry toe ons oor spoedwal te vinnig ry. Sitplekke help, maar ons dink hulle is nog effens te hard.  Die wind waai iets verskrikliks.  Ton klou aan stuurwiel vas om motorfiets op die pad te hou en Janneke klou aan Ton vas.  By Smithfield gooi ons petrol in.  Ons skuif alles weer reg, blaas sitplekke bietjie af en ry verder voort.  By Hanover stop ons weer.  Hulle het baie netjiese vulstasie gebou op Hanover, daar is selfs ‘n baie ordentlike kafee en wegneemete plek.  Hier ontdek Ton dat die motorfiets se ligte nie wil afgaan nie.  Ons bespreek die moontlike verdere opsies, dit kan dalk selfs wees dat ons moet deurry huistoe.  Iets waarna ons nie uitsien nie, die pad is lank, die wind is erg en ons raak dik van ry.  By 3 Susters trek ons af en boek onsself in by Travalia,  Ton ontkoppel battery, ons kan nie op die oog af sê wat fout is met lig nie, wat ons wel agterkom is dat die sitplek vol water is, dit is nie ‘n wonder nie! Soveel reën gehad die afgelope week.  Ons eet by Travalia aandete, lamskenkel heeeerlik!!!