Dag 28, die einde

11 Januarie 2019.

Ons laaste dag. Gaan die oppak en afpak, tent opslaan en afslaan baie mis. Maar die lewe gaan aan. Realiteit skop in.  Maar dit sal lekker wees om Karike en Nathi weer te sien. Het hulle ‘n hele maand laas gesien. Sal ook lekker wees om Maryke en Juan, as verloofde paartjie te sien.
Gister vra Theuns by Safari 4x4 vir Janneke of sy die ryery geniet het, sy antwoord onmiddelik”Ja baie, ek sal dit enige tyd weer doen”. En dit is so, dit was die grootste uitdaging en ervaring wat ons as egpaar saam gedoen het. Ons het hierdeur baie na mekaar gegroei maar ook baie nader aan die Here, jy besef dat elke kilometer wat ons aflê, elke oomblik van ons lewe is ons uitgelewer aan die genade van die Here. Alles raak baie besonders as jy so na die trip kyk, maar ook na die lewe. En orals waar ons kom en gaan kan en mag ons Jesus se lig laat skyn, en in vertroue op hom verder gaan.
                  

Hier by Travalia is ‘n mak bontebokkie, maar waarsku die man by Ontvangs ons, hy kan jou seermaak met sy horings as hy geirriteerd raak. Hier is ook ‘n Springbokkie. Lekker om so na aan die diere te kom.
Ton koppel weer battery, en ja lig bly nog steeds aan. Geen lang stoppe vir ons vandag nie.   Ons vertrek 6 uur en ons werk maar saggies, almal slaap mos nog, net om agter te kom die meeste Travalianers is al op en wakker en besig om reg te maak om te vertrek. Ons drink sommer drinking Yoghurt vir ontbyt.
Dit gaan voorspoedig op die pad. Die nuwe “air hawks” begin nou lekker werk. Ons ry 280km in een stuk, sonder om te stop en rus. Gewoontlik moes ons stop na 100 - 150 km. Ons eet by Wimpy in Laingsburg. Die pad vanaf Laingsburg is baie winderig. By Worcester kry ons egter stormsterk winde, Janneke raak vreeslik bang en toe ons stop vir petrol, toe wil sy nie verder ry nie. Ons reël met Maryke om haar te kom optel. Teen die tyd wat Juan en Maryke opdaag het die wind al heelwat meer bedaar. Ton ry met bagasie alleen verder.
En so eindig ons trip saam, op ‘n baie winderige noot !

Dag 27, amper tuis

Ton het nou al ‘n tyd lang navorsing gedoen oor “air hawk” sitplekke, dit is soos xtra kussinkie op jou motorfiets maar is met lug gevul wat jy kan op- of afblaas soos dit jou pas.  Die mense wat dit gebruik is baie entoesiasties oor die produk.  Aangesien ons in Bloemfontein is, en Bloemfontein ‘n stad is, neem ons aan jy kan dit ook hier kry.  Donderdagoggend is ons al 7 uur op die pad, eers probeer om Rebekka se lisensie op te tel. By die verkeersdepartement vertel die skoonmaker ons, ons is op verkeerde plek.  Ton en Janneke probeer die regte plek op ons gps soek.  Daar stop ‘n man langs ons(hy wag vir groen verkeerslig) hy groet ons vriendelik. Dit is niks vreemd nie, die meeste mense is ons goedgesind en almal groet ons.  Ons was onsuksesvol by lisenie kantoor, die kandidaat moet oorspronklike affidavit gee aan persoon wat lisensie wil kom afhaal namens kandidaat.  Rebekka het vir my brief ge epos, maar dit was nie voldoende nie.  selfs Janneke se gepleit by “Supervisor” het op niks uitgeloop nie.

Intussen het Ton rond gebel vir “air hawks”, maar Bloemfontein ken nie van nie.  Ons ry polisiestasie toe, heeltemal anderkant die dorp uit in teenoorgestelde rigting.  Toe Jaco die adjudant vir Janneke sien toe sê hy “Hi ek het julle gegroet vanoggend”. My wêreld dit is die man wat by die verkeerslig gestaan het ! Ons het meer sukses met hom, hy oorhandig sertifikaat aan Janneke, toe sy buite kom toe wys Ton vir haar 👍🏻 dat hy ook reggekom het met “airhawks”.  By Safari 4x4.  Ons ry soontoe en die verkoopsman en sy vrou is so gaaf. Hulle installeer toe sommer vir ons die hele affêre.  En ons kry nog koffie op die koop toe!

Beide middeljarige mense en beide motorfiets ryers!  Ons vertrek 10h10 uit Bloemfontein oppad na Beaufort Wes.  Ons moet gewoond raak aan ons nuwe sitplekke.  Janneke se stuitjie het gister seer gekry toe ons oor spoedwal te vinnig ry. Sitplekke help, maar ons dink hulle is nog effens te hard.  Die wind waai iets verskrikliks.  Ton klou aan stuurwiel vas om motorfiets op die pad te hou en Janneke klou aan Ton vas.  By Smithfield gooi ons petrol in.  Ons skuif alles weer reg, blaas sitplekke bietjie af en ry verder voort.  By Hanover stop ons weer.  Hulle het baie netjiese vulstasie gebou op Hanover, daar is selfs ‘n baie ordentlike kafee en wegneemete plek.  Hier ontdek Ton dat die motorfiets se ligte nie wil afgaan nie.  Ons bespreek die moontlike verdere opsies, dit kan dalk selfs wees dat ons moet deurry huistoe.  Iets waarna ons nie uitsien nie, die pad is lank, die wind is erg en ons raak dik van ry.  By 3 Susters trek ons af en boek onsself in by Travalia,  Ton ontkoppel battery, ons kan nie op die oog af sê wat fout is met lig nie, wat ons wel agterkom is dat die sitplek vol water is, dit is nie ‘n wonder nie! Soveel reën gehad die afgelope week.  Ons eet by Travalia aandete, lamskenkel heeeerlik!!!

Dag 25-26, die voet herstel

8-9 Januarie.
Ons pamperlang Ton se voet. Sit heeldag Arnica gel aan verbind hom en Ton hou die seer voet soveel as moontlik hoog. Dit is heerlik hier by Ciara Lodge. Piet en Caroline is baie hartlik. Definitief ‘n gastehuis wat ‘n besoekie werd is. Jy kan jouself hier vermaak. Piet was so vriendelik om aan te bied dat ons die motorfiets onder die afdak kan sit. Arie en Saskia het ons gevat vir inkopies op Maandagaand en ons het alles wat nodig is. Nou is dit net uitrus en geniet van Pretoria. Janneke bel nog vir ouma Trijnie, maar ons weet nie so mooi of sy verstaan nie, sy het gedink ons is al lankal weer tuis. Die oggend kom Roel verby en ons kan lekker stories uitruil oor die laaste paar dae wat ons solo getoer het. Dit was lekker om weer met hom te gesels. Janneke was vir die laaste keer bietjie wasgoed en gaan swem lekker. Pa en Ma Roos bel ons via Face Time en dit is ook baie verblydend om van hulle te verneem dat alles voorspoedig gaan. Sowaar iets om die Here voor te dank. Die middag kom kuier Freek en Nellke, gesellig om hulle ook weer te sien. Nelleke verjaar en sy was so gaaf om na ons te kom om haar geluk te wens. Ek het pakkie koekies gekoop by kafee(pakistanies) maar dit was sigbaar verouderd.

Die aand kom eet Arie en Saskia by ons. Die kos moes Janneke maar in sarsies gaarmaak, die pannetjies is bietjie klein. Net voor ete sak ‘n heerlike donderbui weer uit oor ons, fantasties!
Woensdagoggend vroeg op, ons is baie nusskierig of Ton se voet sal ok wees as hy die motorfiets bootse aantrek. En sowaar Ton kry hom aangetrek, hy loop nog effens mank, maar gee Janneke die versekering dat die boot hom ekstra ondersteuning gee.

Ons wil nie te vroeg ry nie, dan kry ons die spits verkeer. Ons ry so 8h30 nadat ons lekker met Caroline gechat het. Ons wou aanvanklik die agterpaaie ry om die N1 te mis, maar besluit toe tog maar om die N1 te vat. Ton se voet is ok solank hy ry. Maar as hy hom heeltyd op die grond moet sit is dit redelik pynlik.

Ons ry baie voorspoedig. Stop by Grasmere Plaza vir toilet gebruik. En stop weer in Ventersburg vir middagete.

 Hier ontmoet ons ‘n ouerige egpaar van Johannesburg wat deur die Noord-Kaap getoer het. En ‘n jong meisie wat met haar motorfiets in Namibië en Botswana getoer het. Sy kan nie eens haar voete op die grond sit as sy motorfiets ry nie! Sy kan net die een neersit en dan hang die bike half skeef. Ongelooflik! En hier is Janneke te bang om Ton se fiets te ry! Later stap 2 Duitse mans in wat BMW’s 1200 ry. Ons groet maar praat nie juis nie. Ons bel Bainsvlei polisiestasie in Bloemfontein, praat met Jaco. Dirk het gevra of ons sy “polise clearance” sal optel. Die police clearance is reg en ons reël om dit Donderdagoggend op te tel. Ons ry verder tot in Bloemfontein. Ons voel vreemd nostalgies. Vir 4 jaar hier gestop en by Rebekka gekuier. Nou is daar geen Rebekka in Bloemfontein. Ons bly oor in “Feel @ Home” in Waverley, Bloemfontein. Die oulikste hondjie kom ons vriendelik tegemoet. Dit is ‘n Boston Terrier en oor aktief. Sy naam is popcorn. 
                   
Hy steel Janneke se hart. Janneke gaan koop inkopies by Spar vir aandete en ontbyt. Sy stap, dit maak verlange na Rebekka net meer. Daar is Clicks in winkel sentrum en daar koop Janneke Voltaren Gel. Ton se voet word ingesmeer en weer hoog gehou. Die hele aand smeer ons voltaren aan. Dit wil lyk asof dit beter gaan. Ons lees boek en sit nog bietjie buite dit is baie warm in Bloem. Môre gaan lang rydag wees.

Dag 24, ‘n besering verander ons planne

7 Januarie 2019.

Arie en Saskia is vandag 2 jaar getroud, en nog steeds dol verlief. Baie geluk julle twee ons bid julle die verdere seën van die Here toe.  

Ons word wakker en hoor drup, drup, drup. Reën dit nog steeds ? By nadere ondersoek bemerk ons die bome drup van die nag se swaar reën. Op ons tente hoor jy elke druppel. Ons tent se een pyp is glad nie meer dieselfde nie. Ons het reeds in Victoria Falls een van die pypies korter gemaak en nog steeds is hy onder spanning, ‘n ander pypie wil nou net snap. Ons moet maar in Pretoria nuwes gaan koop. Ons eet nie ontbyt nie ons wil vinnig opslaan en in Cullinan by Harry’s Pancakes gaan ontbyt eet. Janneke gaan saam met Arie en Saskia ry. Die pad hierheen was reeds baie sanderig en sy vrees dat die pad modderig gaan wees, na die baie reën. Sy sien nie kans vir die ervaring nie. Ton probeer nog oortuig, maar verstaan haar vrese. Ton ry vooruit, sodat ons hom kan help as hy dalk vasval. So ry hy al die pad staande by die kampterrein uit. Ton ry goed, en ons moet redelik gas gee om by te bly. Net buite die hek was daar ‘n gedeelte wat vrydag al modderig was, maar nou het dit verander nie ner in modder nie, maar in ‘n kleierige, glyerigr modderbad. Ton ry dapper hieroor, maar hy is skaars 10 meter in en begin gly, die motorfiets gly teen 180 grade en ons sien hoe Ton saam met die motorfiets val. Ons sping almal uit Arie se kar uit en hardloop om Ton te help. Sy voet het lelik skeef gedraai met die gegly, en ons het aanvanklik gedink dit is dalk sy knie wat beseer is.

  

Ton staan dadelik op, maar ons kan sien dit is seer. Nadat ons almal eers ge oe en ge a het en tot verhaal gekom het, kom die hekwag aangestap en vra of hy hulp moet ontbied. Ton sê dadelik nee dit is ok, ons sal regkom en dit is toe dat ons besef dat Ton gelukkig met die genade van bo heelhuids daarvan afgekom het. Die motorfiers lyk ok, maar hy lê in slootjie en alles om ons is nat en glad en glibbeirg. Probeer ons hom optel gly ons ook uit. Arie bring sy kar nader in hoop dat ons dit as steun kan gebruik as ons motorfiets probeer opdruk. Dit help niks, die kar is te vêr. Arie sukkel ook om weg te kom uit modder. Op die ou end het ons die motorfiets in die slootjie laat afsak. Vandaar kon ons hom regop druk. Ton probeer toe om hom daaruit te ry. Baie stadig. Maar dit blyk makliker gesê as gedaan. Ons druk en stuur die motorfiets van agteraf en uiteindelik kom Ton uit die slootjie uit. Arie het intussen met sy kar spore gemaak sodat Ton darem ‘n spoor het om in te ry. Maar ook Arie se kar gly. Arie druk en stuur die motorfiets van agteraf en Ton ry weer verder maar baie stadig. Arie hardloop al die pad saam en roep Saskia om die kar te bring. 

 

 Gelukkig kom die kar uit die modder uit. Ook maar goed Arie het spore gemaak wat ons kon volg. Ons ry die 20km dorp toe teen 20km/h. So stadig as moontlik maar so vinnig as wat nodig is. Die pad bly glad en verspoel. Groot klippe het in die pad gespoel en op sekere plekke het ons hulle uit die pad verwyder. Ons bly agter Ton aanry, maar kan duidelik sien sy voet is seer. Toe ons in Bronkhorstspruit stop, vra Ton of ons maar Pretoria toe kan gaan sy voet is seer en hy wil rus en die skade aan sy voet bekyk. Ons ry oor die N1 na Arie se huis. By Arie se huis verpleeg Saskia en Janneke Ton se voet. Dit is geswel en seer. Ons voer Ton Genpaynes en Arie gaan koop brood. Arie braai spek en eiers op stoep en so sluit ons die heerlike naweek af. Ons dank die Here saam vir veilige bewaring. Ton en Janneke boek in by Ciara Lodge en beplan om 2 dae hier te bly. ons hoop om dv Woensdag weer verder te gaan as Ton se voet verbeter het.  

Die aand het Arie en Saskia ons uit gevat vir ete, heerlike hamburgers en milkshakes. Was baie spesiaal om saam die 2 hulle huweliksherdenking te vier.

Dag 23, sondag by Ezemvelo

6 jan
Ons het lekker geslaap ondanks die middernagtelike kommosie. en is vroeg uit die vere. Dis lekker koelerig so vroeg in die oggend. Dit is Sondag.  Baie van die kampgangers is nog in rep en roer oor die vorige aand se gebeure. Die kamp opsigter kom maak nog ‘n draai om verskoning te kom maak. Janee, stem ons met hom saam, sulke goed gebeur maar soms. Mens moet dit maar bestuur so goed jy kan. Ons was impress met sy vermoë om die situasie te beredder.

Deur die loop van die oggend vertrek al die mense. Die kamp terrein raak baie stil. Dis rustig, ons voel hoe ons siele begin ontspan. Ons lees die preek van ds Johan Bruintjes oor sondag 33 oor die afsterwe en opstanding van die nuwe mens. Die preek handel daaroor dat as jy Christus lefhet, dan sal ons Hom gehoorsaam. Ons geniet almal van die preek en ons gesels nog lekker oor wat ons gehoor het.
Later die middag ry ons in die reservaat rond. Ons identifiseer elke bok soort. Daar is baie. Ons sien nog n vlakvark ma en haar kleintjies, net te oulik. Ons maak tyd om voëls te identifiseer. Die swart Piek, die leeuwerik en baie flappe. Dankie Saskia vir al jou hulp in identifisering. Ons geniet van al die swart- en blouwildebeeste die koedoes, die rooi hartebees, die rooibokke, die zebra’s en blesbokke en laastens nog 2 elande!

Laat middag is ons terug en steek die vuur aan. Arie braai ‘n lekker steak en Saskia maak lekker slaai (met kaas blokkies in). Janneke en ek drink nog ‘n lekker rooi wyntjie saam. Ons voel leef soos konings!
Skaars klaar geeet, toe kom die reën. Ons skarrel vinnig om alles te bêre. Ons gaan sit in Arie en Sas se tent. Hulle leer ons om Beverbende speel. Dis ‘n oulike kaart speletjie. Arie wen die aand. Moet mos dit is sy game!
Intussen reën dit al hoe harder. Ons verskuif na ons eie tent. Die donderweer slaan bo ons koppe, die grond dreun soos dit rommel in die lug. Dit sous behoorlik.
Ons slaap heerlik droog.

Dag 22, amok op kampeerterrein

5 jan

Ons is al vroeg op. Die blou apies is doenig by die asblik. Hulle verdwyn gou toe Ton hulle verjaag. Maar in die proses het hulle besluit om ons tent te inspekteer. Gelukkig het hulle gou besef daar is nie kos nie, maar hulle spore en moddervoete het hulle weg gegee. Ons gaan wandel ‘n bietjie. Ons loop oor die damwal en dan op agter die koppie verby. Ons vat ‘n kortpad deur die veld om weer by die kampeerterrein uit te kom.

Arie en Saskia is ook op. Ons drink bietjie koffie saam en besluit om die 4km roete te stap. Dit is ‘n mooi roete. Dis maklik om te loop. Ton en Janneke het net plakkies aan. Die koppies is nie te uitmergelemd nie. In die verte sien ons Blou- en Swartwildebesste. Terug by die tent eet ons lekker ontbyt. 

   

Ton en Arie ry uit na Bronkhorstspruit vir ekstra kaas en kom net bril vir Janneke terug. Ja kan julle glo bril sage gaan voort. Die blou apies het met hulle besoek aan ons tent die bril beetgekry of op hom getrap, nie seker nie, maar Janneke se brilpootjie was gebuig en lam. Die middag gaan swem ons. Dis n sout water bad. Ons eet nog ‘n broodjie wat Saskia vir ons gebak het, op gasstofie. Coke en chips en chocolates van die winkeltjie is n lakker aanvulling as nagereg.  Arie braai weer lekker. Varktjops en wors en Saskia maak slasi.  

Die aand is daar groot komosie. Ons lê heerlik rustig en slaap. Word wakker van iemand wat vir Arie vra “is julle Oright ?”. Huh? Waarom sal iemand vir Arie dit vra? Droom ons? Hoekom is Arie nie in sy tent nie? Ons loer deur tentvenster. Daar is toe ‘n man wat op een of ander drugs is. Hy jaag met sy kar deur die kampterrein en was blykbaar reguit oppad na ons tente. Arie het die ligte sien aankom en dadelik uit die tent geklim en agter die man aangehardloop. Maar kon hom nie keer nie, die man in sy blou Ford draai toe om en kom weer met die pad afgejaag. Die mense kry hom gestop. Die man is heeltemal van sy sinne beroof en praat deurmekaar en niemand kan kop of stert uitmaak wat hy te sê het nie, hy is baie aggressief en sonou en dan mikhy vir een van die mans asof hy hyulle wil te lyf gaan. Later gaan sit hy op die grond slaan opdie grond en skreeu en praat deurmekaar. Arie probeer ook om hom rustig te kry. Die kamp Opsigter daag op om die saak te bereder. Die man is bezerk soos wat hy te kere gaan. Ons haal ons hoed af vir opsigter soos wat hulle die saak hanteer het. Hulle het hom rustig gekry en teruggeneem na sy Chalet en vrou of meisie van hom was by die Chalet. Sy was blykbaar net so hoog soos die man. Die blou fordjie het egter ‘n paar duike weg, spieëltjie is afgebreek en aan beide kante is kar gestamp. Later die aand laat die opsigter die man toe om sy kar te kom haal. Toe is hy vreeslik ontsteld oor sy kar so gestamp is en begin om die kampeerders te beskuldig dat hulle sy kar gestamp het. Die hele sage het aangegaan by die Lodge en die volgende dag vertel Opsigter vir ons dat teen 3 uur die polisie eers weg is, maar die man nie kon saamneem nie, hulle kon niks rede vind om hom in hegtenis te kan neem nie. 

Dag 21, Kamp by Ezemvelo

  

4 jan
Arie hulle reël dat ons gaan kamp by Ezemvelo, net anderkant Bronkhorstspruit.
10h00 val ons is die pad. Ons ry rustig oor die agterpaaie. Die laaste 22km is grondpad. Ons vrees die ergste want die pad word geskraap. Sagte sand oortrek die harde gedeeltes en dit maak dit moeilik. Janneke kreun hier agter op die fiets. Ons bereik die kamp veilig, ons is dankbaar.Ons slaan kamp op. Ons het n lekker staanplek aan die randjie van die kampterrien. Ons kyk uit oor n klein koppie.

 
Ons gesles land en sand met Arie en Sas. Diepsake. Hartsake, en sommer net inligting uitruil. Die mees lekkertse is hulle versorging van ons. Ons is trots op die tweetjies. Hulle het alles gereël, staanplek en alles saam gevat vir die naweek, kos, bestek en selfs ekstra stoele. Saskia het 4 bababudgies wat sy elke 4 ure moet voer. Dié klein voëltjies skreeu die hele dag, selfs terwyl sy vir hulle kosgee kan hulle nie hulle bekkies toe hou nie.

Al gou kom maak die blou apies kennis. En hulle help hulself sommer aan ‘n knoffelbrood terwyl ons nie kyk nie. Te laat sien Arie hulle in boom verdwyn. Die stouterts het gat gemaak in tentvenster. Ons verplaas die kos van tent na kar en trek die kar so naby as moontlik aan die braaier om te kan dien as koskas.  Daar is ‘n man op die kampterrein wat by ons verbyry met sy remote controlled 4x4’s.  Ons staan almal nader om hierdie mini 4x4’s te bewonder.  Hulle is tot op die laaste detail dieselfde as die ware Jakob.
  


Arie braai lekker vir ons. Die oorvloed aan buitelug en sonskyn maak ons viing moeg en ons klim vroeg in.

Dag 20, ‘n blye weersien

Ons matras het finaal die gees gegee. Ons raak op die grond wakker. Daar is n nuwe gaaitjie, ons het op n dorinkie gestaan, dwarsdeur die grondseil, deur die matrasbeskermer binne in ons lugmatras.  
Ons is wakker soos die son opkom. Gister aand het Christo gesê dat die dammetjie by die camping gaan oorloop agv die goeie reëns wat hulle gehad het. Ons loop toe op na die Italiaanse dam. Die water loop oor die wal. Dis mooi om te sien. Italiaans omdat die Italiaanse gevangenisse dit gebou het.

Ons pak weer vinnig op. Voor die winkels oop is is ons al op die pad. Ons volgende stop is Modiemole (Nylstroom). Ons besoek die Wimpy vir ontbyt en koffie. Ons ry die R101 verder na Rietfontein. Ons wou nie tolgeld betaal nie. Die pad is redelik besig maar ons ry lekker, deur Hammanskraal, Bon Accord, Wonderboom en arriveer by 28’e laan. Teen middagmaal se kant is ons by Arie aan huis. Dit was n blye weersien.Ton was laas met Arie se troue in Pretoria. Ton het hom laas met Rebekka se troue gesien.
          
Dis nie lank nie of  Maryke en Juan daag ook op. Ons gesels te lekker. Ons gaan kuier vir Janneke se ouers in Ebenhaeser Aftree oord. Ook dit is blye weersien. Ouma Trijnie baie emosioneel. Janneke bly bietjie langer kuier en Ton koop die nuwe lugmatras by Outdoor warehouse.  Ons slaap oor in Harm en Heleen Snijder se huis (Dankie julle,) Hulle is op vakansie. Ons rig in en die aand braai ons heerlik saam ons kinders,skoondogter en aanstande skoonseun.
  

Die aand braai ons lekker saam met die kinders by die Sneijders se huis, waar ons vir die nag oorgeslaap het.