Soggens word ons wakker met die allermooiste sanggeluid van die voëls. Dit is regtig musiek in ons ore. By Rundu is mens reg langs die Okavango rivier, oorkant die rivier is Angola.
Ons stap die oggend af na die rivier en sowaar die boot staan gereed, niemand in sig. As ons nou regtig wou kon ons oorswem en dan is ons in Angola! Of ons kan boot “leen”. Ons besluit maar daarteen en stap deur kampterrein wat regtig versleg het oor die jare, die Konferensie sentrum lyk pragtig, maar mens kan sien dit is vir jare nie gebruik nie. Spinnerakke en stof het hier oorgeneem en mens kan maar net wonder, en bespiegel wat hier verkeerd gegaan het.
So nou en dan kry mens net sulke klein irriterende ongelukkies. Vanoggend is dit ons beurt. Eers ondek ons dat die boomgom op die tent gedrup het. Nogals ‘n baie groot Akasia boom. Pragtige groot bome hier ek moet sê. en baie Akasias. Ons kan nie die tent opvou met nat boomgom nie, eers wag dat dit moet droog, sleep tent in son en wag vir,droogword. Tweede ongelukkie gebeur so. Die twee sysakke op die motorfiets het 2 lae een binnesak en een buitesak. Baie handig die buite sakke bly vas op die motorfiets en die binnesakke kan ons binne tent hou om ons goedjies in en uit te haal. Soggens pak ons die binnesakke en sit dit dan in die buitesakke. Maar dit moet persies pas anders kry ons nie alles in nie. Janneke kort hulp met die inpas en roep vir Ton. Ton met sy sterk hande kan die sak so ingedruk kry dat ons die toiletsakkies ook ingepas kry by die grooter buitesak. So kom help Ton vir Janneke. Maar die motorfiets is effens onstabiel want dit staan op sagte deurdrenkte grond. Net toe Ton sy kragte wys toe val die motorfiets om! Ai julle mense moet verstaan dit is nie trapfiets nie, dit het ‘n engjin, die enjin is swaar, die optel is moeiliker as die regop hou. Gelukkig is Roel vinnig byderhand en ‘n werker kom help ook gou. Ongelukkig het die val sy knipperlig gebreek. Maar Roel het insulation tape by hom. En gou is alles weer gefix. Ag nee, toe ons wil ry toe is dit probleem no 3. Ton se een handskoen is skoonveld, waar het hy dit nou gelos? Alles is reeds gepak op motorfiets, en ons is oortuig dit is nie daarby nie. Ons loop op en af in kampeerterrein en begin allerhande snaakse goed uitdink. Maar dit help niks. Selfs by kantoor gaan uitvind of dit nie daar is nie. Maar nee handskoen is spoorloos. Ton moet maar sonder handskoene. En ons is nou nie juis naby winkels waar jy nuwes kan koop nie. Ons ry tot by local petrol garage. Kry petrol en water, die “pies” lyk maar uitgedroog, ons eet vir ontbyt Yoghurt en energy bars, Roel kom met blink gedagte om solank kos te koop vir die aand by Shoprite, dit mag dalk laaste oop winkel wees wat ons kry. Dit is immers 2de Kersdag. Ook maar goed ons het nie weer oop winkel gekry vorentoe nie, net klein kafeetjies wat chips en koeldrank verkoop. En daarvan kan mens nou nie lewe nie.
Die pad is uiters lank en vervelig, en sonder handskoene ry is vir Ton nie maklik nie. Ons stop gereeld dit is warm, maar die energy bars en water help baie. Roel draf by elke stop om die blodsomloop aan die gang te kry. Die pad verskil nie veel van gister nie. Hutte, krale en sink huisies om elke hoek en draai. Bokke hardloop oor pad. Niks vreemds.
Die enigste afleiding is die, polisie wat ons laat stop by padblokkades, hulle sit lui lui op hulle stoel en wys ons kan ry, wat soek hulle? Die bordjie sê “animal disease control”. Ons het nie animals nie en ons is nie animals nie, so ons is veilig. Ons neem maar aan dit is hoekom hulle ons laat gaan. Uiteindelik is ons in Divundu. Die enigste Supermark is toe vir die dag, daar is ‘n kafee maar die verkoop net chips, koeldrank, hoender en pap, dit lyk nie so aanloklik nie! Ons is honger maar nie desperaat nie. Interessant genoeg is daar ‘n Chinese winkel wat allerhande goedjies verkoop soos die wat jy in die Fairbridge Mall kry. Die dame praat net Chinees. Ek is opsoek na skoppie en besem, maar dan net klein sodat ons dit kan vervoer en die tent kan uitvee, die gras is ok, maar Swakopmund se sand is nog in ons tent. Chinese vrou weet nie wat ek vra nie, op die ou end tel haar helper ‘n besem op en wys vir haar met haar hande dat ek kleiner soek, al wat sy kan sê is “none”. Ons ry verder, net buite Divundu begin die Nasionale Park Bwabwata Nasionale Park, al gou word ons gewaarsku teen olifante op die pad. En kan jy glo 2km die pad in sien Janneke Olifante. Ons klim af en neem foto’s.
Die res van die pad sien ons geen diere nie, net die plaaslike bokke. Ons word wel gewaarsku teen seekoeie, bokkies en bakoor jakkalse wat dalk oor die pad kan hardloop. Ons het hulle nie in die veld gesien nie, laat staan nog dat hulle oor die pad hardloop! Een ding van motorfiets ry is dat jy die omgewing ruik nog voor jy dit sien, mens ruik koeimis dan weet jy ons gaan nou nou koeie sien, mens ruik die reën, na paar minute voel jy eerste reën druppels. Dit is heerlik die reuke, maar minder aangenaam as jy ‘n dump terrein nader. Na nog ‘n 200 km is ons in Kangola. Uiteindelik, ons is moeg baie warm en net lus vir kamp opslaan. Weereens geen plek vir kos koop nie. Ons koop weereens koeldrank en chips en ry uit opsoek na kamplek.
Net buite Kangola kry ons baie oulike kampterrein, in die bosse, langs die rivier. Elke staanplek het sy eie ablusie met ‘n donkie vir warm water, ons het ook lekker braai geriewe.
Al gou staan die tente ons raak mos nou lekker gekonfyt. Ons drink lekker koffie en Ton en Janneke maak Macaroni met viennas en kaas(lg was goed gesmelt, van die hitte).
Maar nog steeds lekker. Na ete gaan drink ons ietsie by die lapa en kyk heerlik uit oor die Kwando rivier, op soek na seekoeie. Ons hoor hulle maar sien niks.
Ons gaan slaap vroeg, môre is ons uiteindelik by Victoria Falls.
No comments:
Post a Comment